آقای میم میگوید پزشکی که ما می خوانیم پزشکی نیست. میگذاریم افراد بیمار بشوند و بیایند پیش ما تا ما خوبشان کنیم. در اصل باید ما بهشان یاد بدهیم چگونه بیمار نشوند.
یک لبخند خرکی به ایده آل گرایی هایش می زنم و میگویم بالام جان، درست است که در بهداشت خواندیم که سطوح پیشگیری ۴ تا است:
سطح نخستین: تلاش برای جلوگیری از ابتلا جامعه به یک بیماری مثلا واکسیناسیون یک نوع پیشگیری سطح نخست است.
سطح اول: جلوگیری برای بروز بیماری ها مثلا سبزیجات و میوه بخورید. یا ورزش کنید تا سالم بمانید
سطح دوم: درمان بیماری
سطح سوم: درمان عوارض بعد از بیماری مثلا عوارض روحی
و درست است که سطوح اول و نخست خیلی مهم و کارآ هستند و بار ابتلا به بیماری را در جامعه کم می کنند اما این تعاریف درمورد جهان اول صادق است نه جهان سوم. همین الانش باید خدا رو شکر کنیم عامه ی مردم بیمار که می شوند برای درمان مراجعه می کنند و درمان را هم نادیده نمی گیرند چه برسد به آمدن فردی سالم پیش پزشک برای دریافت توصیه های بهداشتی.
علی ای حال، مبتدیانه ۴ تا چیز بگویم بلکه در راستای سطوح نخست پیشگیری قدمی برداشته باشم.
• اگر کار شما طوریست که امکان پریدن جسم سخت به درون چشمتان وجود دارد، مثلا چکش زدن به میخ، اره کردن، پتک کوبیدن، حتما از عینک محافظ استفاده کنید. چون خطر پریدن یک آشغال کوچک با سرعت بالا به درون چشمتان هست. منظور از درون، دقیقا درونِ درونِ چشم شماست. ممکن است لایه های چشم را پاره کند و به داخل نفود کند.
• اگر ماده ی شیمیایی اعم از اسید و قلیا ( وایتکس و جرمگیر و الخ) به درون چشمتان پرید تا رفتن به بیمارستان حتما با اب فراوان شتسشو دهید تا رقیق شود و آسیب کمتری بزند.
• اگر جسم خارجی وارد چشمتان شد (مثلا شاخه درخت به چشمان خورد) به دلیل احتمال پاره شدن قرنیه، برای معاینه جهت اطمینان و درمان به موقع به چشم پزشک مراجعه کنید.
• درمان گل مژه رعایت بهداشت چشم است. با شستشوی روزانه لبه ی پلک ها با شامپو بچه از عفونت جلوگیری کنید.
درباره این سایت